Πέρασαν μόλις δυο μέρες από τα γενέθλια μου… Είμαι
και επισήμως 20. Ή έκλεισα τα 20 και μπήκα στα 21… Γιατί ποτέ δεν συνεννοούνται
δυο άνθρωποι όταν κάνουν αυτή τη συζήτηση; Τέλος πάντων.
Είκοσι λοιπόν. Αλλαγή δεκαετίας. Πάει το δέκα-κάτι. Έχω μια αγαπημένη φίλη και με είπε ότι στην αγγλική γλώσσα δεν θεωρούμαι πια teenager(ξέρετε, seven-teen, eight-teen, nine-teen, μέχρι τα 19 στην Αγγλία θεωρείσαι teen-ager). Πάνε αυτά!
Μου φαίνεται ότι μεγάλωσα πολύ! Ξέρω ότι είμαι λίγο υπερβολική-εσείς οι 40 και κάτι ίσως συμφωνήσετε αλλά όταν με ρώτησαν εχθές «Πόσο χρονών είσαι» και είπα «Είκοσι» μου φάνηκε πολύ περίεργο, σχεδόν ξένο!
Πόσα πολλά πράγματα άλλαξαν από τότε, από τα early nineties, οπότε γεννήθηκα… Οι κυρίες φορούσαν τεράστιες βάτες και οι κύριοι ροζ πουκάμισα-κάθε φορά που βλέπω το βίντεο της βάφτισης ή του γάμου των γονιών μου αναρωτιέμαι «Μα τι φορούσαν;». Η τηλεόραση έπαιζε το «Χάι Ροκ», τους «Μικρομεσαίους» και τα «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά» και το βίντεο ήταν απαραίτητος οικιακός εξοπλισμός, τώρα πια είναι αντίκα. Τα κινητά τα χρησιμοποιούσαν λίγοι και ήταν τεράστια-θυμάστε τον Σάκη τον υδραυλικό;- και οι υπολογιστές δεν ήταν εργαλείο καθημερινής χρήσης, πόσο μάλλον το internet!
Νέα δεκαετία λοιπόν. Η φίλη μου που σας έλεγα, με έχει ταράξει στο δούλεμα… «Γέρασες Ειρήνη» μου λέει. «Δεν θα μπορείς να κατέβεις από το λεωφορείο». Και: «Μέσα σε αυτήν την δεκαετία θες να παντρευτείς, δεν θα προλάβεις, πρέπει να βιαστείς, θα μείνεις γεροντοκόρη». Βλέπετε, εκείνη έχει γενέθλια τον Οκτώβρη, αργεί ακόμα!
Λένε ότι η δεκαετία των 20 είναι πολύ σημαντική για κάθε γυναίκα. Οι περισσότερες θέλουμε μέσα σε αυτήν να τελειώσουμε τις σπουδές μας, να βρούμε δουλειά, να βρούμε ένα καλό παιδί, να ξεκινήσουμε μια οικογένεια… Αλλά δεν βιαζόμαστε κιόλας! Άλλωστε η δεκαετία έχει ακόμα πολλά χρόνια… Μέχρι τα 29…
Κάθε δεκαετία είναι σημαντική, κρύβει μέσα της καινούριους στόχους, καινούρια θέλω. Έτσι θα είναι και αυτή και η επόμενη και η επόμενη-μολονότι δεν μπορώ καθόλου να με φανταστώ σε εκείνες!
Από την δεκαετία που πέρασε κρατάω τα καλά. Τις φίλες που έκανα, τις όμορφες σχολικές αναμνήσεις, τις εκδρομές, την επιτυχία στη σχολή που ήθελα, τις νέες γνωριμίες, τις νέες φιλίες και άλλες όμορφες στιγμές με την ευχή να υπάρξουν πολλές πολλές περισσότερες στα χρόνια που έρχονται.
Όμως, υπόσχομαι στον εαυτό μου να κάνω ότι μπορώ για να αλλάξω τα στραβά. Να πάψω να ασχολούμαι με άτομα που δεν άξιζαν τόσο χρόνο όσο έδωσα, να μην εκνευρίζομαι με ότι δεν αξίζει και δεν έχει σημασία-η δικαιολογία της εφηβείας δεν με καλύπτει πια. Ακόμα, εύχομαι οι δύσκολες συγκυρίες να ξεχαστούν ή έστω να γίνουν θολές αναμνήσεις μα να μείνει η δύναμη που απέκτησα μέσα από αυτές για να αντιμετωπίσω όσες θα προκύψουν.
Γιατί δύσκολες στιγμές θα υπάρχουν πάντα. Απλά πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε σωστά. Με χαμόγελο, δύναμη και αισιοδοξία!
Άντε Χρόνια μου Πολλά και Εις άλλα με υγεία και Τα καλύτερα έρχονται!
Να είστε όλοι καλά και να περνάτε τέλεια!!! Ξέρω ότι είναι λίγο δύσκολο («για τα πολιτικά»- που λέει και η γιαγιά μου- θα πούμε άλλη ώρα!) αλλά να προσπαθείτε και θα τα καταφέρετε!!!
Είκοσι λοιπόν. Αλλαγή δεκαετίας. Πάει το δέκα-κάτι. Έχω μια αγαπημένη φίλη και με είπε ότι στην αγγλική γλώσσα δεν θεωρούμαι πια teenager(ξέρετε, seven-teen, eight-teen, nine-teen, μέχρι τα 19 στην Αγγλία θεωρείσαι teen-ager). Πάνε αυτά!
Μου φαίνεται ότι μεγάλωσα πολύ! Ξέρω ότι είμαι λίγο υπερβολική-εσείς οι 40 και κάτι ίσως συμφωνήσετε αλλά όταν με ρώτησαν εχθές «Πόσο χρονών είσαι» και είπα «Είκοσι» μου φάνηκε πολύ περίεργο, σχεδόν ξένο!
Πόσα πολλά πράγματα άλλαξαν από τότε, από τα early nineties, οπότε γεννήθηκα… Οι κυρίες φορούσαν τεράστιες βάτες και οι κύριοι ροζ πουκάμισα-κάθε φορά που βλέπω το βίντεο της βάφτισης ή του γάμου των γονιών μου αναρωτιέμαι «Μα τι φορούσαν;». Η τηλεόραση έπαιζε το «Χάι Ροκ», τους «Μικρομεσαίους» και τα «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά» και το βίντεο ήταν απαραίτητος οικιακός εξοπλισμός, τώρα πια είναι αντίκα. Τα κινητά τα χρησιμοποιούσαν λίγοι και ήταν τεράστια-θυμάστε τον Σάκη τον υδραυλικό;- και οι υπολογιστές δεν ήταν εργαλείο καθημερινής χρήσης, πόσο μάλλον το internet!
Νέα δεκαετία λοιπόν. Η φίλη μου που σας έλεγα, με έχει ταράξει στο δούλεμα… «Γέρασες Ειρήνη» μου λέει. «Δεν θα μπορείς να κατέβεις από το λεωφορείο». Και: «Μέσα σε αυτήν την δεκαετία θες να παντρευτείς, δεν θα προλάβεις, πρέπει να βιαστείς, θα μείνεις γεροντοκόρη». Βλέπετε, εκείνη έχει γενέθλια τον Οκτώβρη, αργεί ακόμα!
Λένε ότι η δεκαετία των 20 είναι πολύ σημαντική για κάθε γυναίκα. Οι περισσότερες θέλουμε μέσα σε αυτήν να τελειώσουμε τις σπουδές μας, να βρούμε δουλειά, να βρούμε ένα καλό παιδί, να ξεκινήσουμε μια οικογένεια… Αλλά δεν βιαζόμαστε κιόλας! Άλλωστε η δεκαετία έχει ακόμα πολλά χρόνια… Μέχρι τα 29…
Κάθε δεκαετία είναι σημαντική, κρύβει μέσα της καινούριους στόχους, καινούρια θέλω. Έτσι θα είναι και αυτή και η επόμενη και η επόμενη-μολονότι δεν μπορώ καθόλου να με φανταστώ σε εκείνες!
Από την δεκαετία που πέρασε κρατάω τα καλά. Τις φίλες που έκανα, τις όμορφες σχολικές αναμνήσεις, τις εκδρομές, την επιτυχία στη σχολή που ήθελα, τις νέες γνωριμίες, τις νέες φιλίες και άλλες όμορφες στιγμές με την ευχή να υπάρξουν πολλές πολλές περισσότερες στα χρόνια που έρχονται.
Όμως, υπόσχομαι στον εαυτό μου να κάνω ότι μπορώ για να αλλάξω τα στραβά. Να πάψω να ασχολούμαι με άτομα που δεν άξιζαν τόσο χρόνο όσο έδωσα, να μην εκνευρίζομαι με ότι δεν αξίζει και δεν έχει σημασία-η δικαιολογία της εφηβείας δεν με καλύπτει πια. Ακόμα, εύχομαι οι δύσκολες συγκυρίες να ξεχαστούν ή έστω να γίνουν θολές αναμνήσεις μα να μείνει η δύναμη που απέκτησα μέσα από αυτές για να αντιμετωπίσω όσες θα προκύψουν.
Γιατί δύσκολες στιγμές θα υπάρχουν πάντα. Απλά πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε σωστά. Με χαμόγελο, δύναμη και αισιοδοξία!
Άντε Χρόνια μου Πολλά και Εις άλλα με υγεία και Τα καλύτερα έρχονται!
Να είστε όλοι καλά και να περνάτε τέλεια!!! Ξέρω ότι είναι λίγο δύσκολο («για τα πολιτικά»- που λέει και η γιαγιά μου- θα πούμε άλλη ώρα!) αλλά να προσπαθείτε και θα τα καταφέρετε!!!
Τσιακίρη Ειρήνη
12/1/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου